ROZDZIAŁ PIERWSZY ;-)

Rozdział Pierwszy

Dryń! Dryń! Dryyń!
- No wyłącz już się. Nie widzisz że się obudziłam?- wymamrotałam. Wczoraj musiałam do późna siedzieć i poprawiać szkice nowej kolekcji. A dzisiaj do tego mam  tak napięty grafik, że nie wiem czy przeżyję. Ach... Mogłam zostać nauczycielką. Chociaż miałabym więcej wolnego. No ale nie, Amanda musiała mnie wtedy zobaczyć. Tak jakby nie mogła patrzeć się w inną stronę. Myślałam tak w drodze do łazienki.  Kochałam swoją prace, pasje lecz brakowało mi wolności osobistej. Bo kogo obchodzi to, czy wolę na kolację zjeść sałatkę owocową czy może warzywną? Jak się okazuje, wszystkich. Kiedy znalazłam się w łazience, rozebrałam się z piżamy i, nawet nie patrząc w lustro, krople gorącej wody już odbijały się od mojej skóry. Uwielbiam to uczucie. Nałożyłam na dłoń trochę żelu do mycia ciała o zapachu malin, a zaraz po tym spłukiwałam z głowy miętową pianę. Jeszcze trochę postałam pod prysznicem i wyszłam, opatulona w czerwony ręcznik. Dopiero teraz zobaczyłam swoje odbicie. Zmieniłam się. I to bardzo. Włosy urosły mi do połowy pleców, zmieniły kolor na bardziej wyrazisty i lekko się podkręcają. Na twarzy nie widać już wyprysków, jest gładka i delikatna. Dzięki aparatowi, moje zęby są proste i białe. Wyszczuplałam, a raczej pozbyłam się kilkunastu kilo. I najważniejsze, nie muszę nosić okularów,. Jeszcze raz przyjrzałam się sobie. Znów przed oczami miałam obraz napuchniętej okularnicy z trądzikiem, trochę krzywymi zębami... Izabellę ze swoją bandą zwaną cheerleaderkami. Nie miałam wpływu na to jak wyglądam. Przecież to nie moja wina że taka byłam. Jakbym mogła, zmieniłabym się wcześniej. Ich śmiech był wstrętny. Szyderczy, złośliwy. Potem zobaczyłam umięśnionego bruneta z zielonymi hipnotyzującymi oczami. Jasper. Za nim stał o mniejszej posturze chłopak w tym samym wieku. Edward. Obok niego mięśniak, z krótkimi włosami. Emmett. Bracia. Bracia Cullen. Synowie przyjaciół moich "rodziców". Zrobiło mi się słabo i duszno. Coraz szybciej przewijały się sylwetki moich szkolnych "kolegów". Kiedy nie mogłam sobie poradzić, krzyknęłam: "Nie!!!". Uspokoiłam swój oddech, lecz jeszcze bolała mnie głowa.
- Nikt nie będzie mnie obrażał. Jestem Alice Brandon i jestem fantastyczna. Jestem Alice Brandon i jestem fantastyczna...- powtarzałam w kółko. Po chwili opuściłam te pomieszczenie i poszłam do garderoby. Po krótkim namyśle wybrałam sobie ten zestaw.Przebrałam się w to i zrobiłam makijaż. Do torby spakowałam wszystkie potrzebne rzeczy. Zeszłam na duł. Nie miałam wielkiej ochoty na śniadanie więc wzięłam tylko butelkę wody. Po chwili znalazłam się w moim samochodzie. Po tym jak moje dotychczasowe auto pojechało na lakierowanie, musiałam zastąpić go tym. Owszem, wygodny zgrabny i szybki ale przyzwyczaiłam się do Porsche. I po co mam kilkanaście samochodów ? Mnie wystarczyłby jeden. Podgłośniłam trochę radio. "Witamy, jest 6:50, zapraszamy na Fakty ze świata. W Rosji kolejna sprzeczka. (...) Dzisiaj do południa będzie pochmurno, pogoda powinna się zmienić dopiero w godzinach 13-14. Cały czas pada śnieg, to kolejne utrudnienie dla kierowców..." No pięknie. Zazęła się prawdziwa zima. No ale co się tu dziwić, skoro za tydzień już Święta Bożego Narodzenia. Wcześniej nie przepadałam za tym świętem. Bo po co? To był jedyny dzień roku w którym wszyscy udawali że się mną interesują. a do tego spedzaliśmy je z (nie uwierzycie) Cullenami. Chyba tylko z ich powodu wigilia nie kojarzy mi się zbyt dobrze. Na szczęście wszystko się zmieniło. Aktualnie, tą magiczną noc ja i Miley spędzamy u Harrego z jego rodziną, natomiast w pierwszy dzień świąt "wpraszamy się" do rodziny Cyrus. Prawie bym zapomniała! Przecież nie mam jeszcze prezentów! Trzeba coś wykombinować. Dzisiaj napewno nie zdąże. Może jutro uda mi się wcześniej urwać? Hmm. Właśnie rozbrzmiewała piosenka "Last Christmas". I w tak oto miły nastrój zaparkowałam przed budynkiem. Coś czuję, że nie będzie tak źle...





Od Autorki:
Jeszcze nie wiem czy podzielić go na części, czy napisac już drugi. Mam nadzieję, że ktos to czyta, jeśli tak, to i komentuje :-). Dzięki za obecność. Przez dłuuugą przerwę świąteczną pewnie coś jeszcze napisze, ale nie jestem pewna. Kto chciałby napisać mi jakieś uwagi o blogu, czy mam go informować o nn, i o innych sprawach- śmiało! Mam też prośbę. Jak macie jakieś swoje ulubione blogi lub wiecie który jest dobry to napiszcie mi adres. Chętnie sobie poczytam!

Do następnej notki,Viera
xoxo